Jaki poliwęglan na zadaszenie tarasu? Komorowy czy pełny? 2024

Zastanawiasz się, jaki poliwęglan na zadaszenie tarasu będzie najlepszym wyborem dla Twojego domu? Czy warto zainwestować w takie rozwiązanie, wiedząc o wszystkich dostępnych opcjach? Jakie czynniki wpływają na ostateczny wygląd i funkcjonalność Twojego tarasu? Czy lepiej spróbować zrobić to samemu, czy powierzyć to zadanie specjalistom? Poznaj kluczowe dylematy każdego inwestora i znajdź na nie odpowiedź w naszym artykule.

Analiza porównawcza jasno pokazuje, że poliwęglan komorowy wydaje się być najbardziej uniwersalnym wyborem na zadaszenie tarasu. Jego naturalna zdolność do izolacji cieplnej, zapewniana przez wewnętrzne komory wypełnione powietrzem, sprawia, że pod takim dachem będzie cieplej, nawet gdy słońce jeszcze nie w pełni dogrzeje otoczenie. Dodatkowo, jego lekkość ułatwia montaż, a wysoka odporność na uderzenia kota drapieżnego pogryzie, co jest nie bez znaczenia w konfrontacji z gradem czy upadającymi gałęziami. Choć poliwęglan pełny oferuje nieco wyższą przepuszczalność światła, kompromis w postaci potencjalnie większej wrażliwości na pękanie przy silnych uderzeniach może zniechęcać do jego stosowania w bardziej narażonych miejscach. Wciąż pozostaje jednak opcją wartą rozważenia dla tych, którzy cenią sobie krystaliczną przejrzystość.

Poliwęglan komorowy czy pełny na zadaszenie tarasu

Decyzja między poliwęglanem komorowym a pełnym na taras to często pierwszy i najważniejszy punkt zwrotny w planowaniu zakupów. Poliwęglan komorowy, dzięki swojej unikalnej budowie z wewnętrznymi kanalikami powietrznymi, oferuje znacznie lepsze właściwości izolacyjne niż jego lity odpowiednik. To zjawisko sprawia, że pod takim zadaszeniem będziemy cieszyć się przyjemnym mikroklimatem – chroniąc nas przed zimnem zimą i nadmiernym gorącem latem. Wyobraźmy sobie to jak malutkie termoizolacyjne „poduszki” wplecione w strukturę materiału, które pomagają utrzymać stabilną temperaturę.

Z drugiej strony, poliwęglan pełny, znany również jako lity, kusi krystaliczną przejrzystością, niemal dorównującą szklu. Jeśli marzysz o minimalistycznym, niezakłóconym widoku nieba lub otoczenia, to właśnie płyty lite mogą być dla Ciebie. Ich gładka powierzchnia sprawia, że wyglądają elegancko i nowocześnie, dodając przestrzeni lekkości. Wadą może być jednak jego nieco mniejsza izolacyjność cieplna w porównaniu do konstrukcji komorowej oraz, jak wspominano, większa podatność na pękanie pod wpływem punktowego, silnego uderzenia.

Wybór między tymi dwoma materiałami zależy w dużej mierze od priorytetów. Jeśli głównym kryterium jest komfort termiczny i dobra ochrona przed dźwiękami deszczu, poliwęglan komorowy wydaje się być strzałem w dziesiątkę. Jeżeli jednak priorytetem jest maksymalna przepuszczalność światła i efekt nieskończonej przestrzeni, poliwęglan pełny może okazać się odpowiedniejszy. Pamiętajmy, że obie opcje dostępne są w różnych grubościach i kolorach, co jeszcze bardziej poszerza spektrum możliwości dopasowania do indywidualnych potrzeb i estetyki domu.

Kluczową różnicą jest również masa. Poliwęglan komorowy jest zazwyczaj dwukrotnie lżejszy od poliwęglanu litego o tej samej grubości płyty. To oznacza, że konstrukcja wspierająca zadaszenie może być lżejsza i potencjalnie tańsza, co jest istotnym aspektem podczas kalkulacji budżetu całego projektu. Lekkość materiału przekłada się także na łatwość jego transportu i samego montażu na wysokości, co może być kluczowe, jeśli planujemy samodzielne wykonanie prac.

Jaka grubość poliwęglanu na zadaszenie tarasu

Dobór odpowiedniej grubości poliwęglanu to kwestia równie ważna co typ materiału. Zazwyczaj do zadaszeń tarasów rekomenduje się płyty o grubości od 10 mm do 16 mm. Ta gama grubości zapewnia optymalny balans pomiędzy wytrzymałością, izolacyjnością termiczną a ceną. Grubsze płyty, jak 16 mm czy nawet 20-25 mm, oferują jeszcze lepszą izolację i są w stanie wytrzymać większe obciążenia śniegiem, co jest kluczowe w regionach o surowszym klimacie. Jednakże, zwiększona grubość oznacza również wyższą cenę jednostkową i większy ciężar.

Jeśli Twoje zadaszenie tarasu ma być lekką konstrukcją, chroniącą głównie przed deszczem i słońcem, a obciążenia śniegiem nie są prognostykiem katastrofy, cieńsze płyty, np. 8 mm lub 10 mm, mogą być wystarczające. Należy jednak pamiętać, że cieńszy poliwęglan będzie bardziej podatny na odkształcenia pod wpływem silnego wiatru czy uderzeń gradu, co może wpłynąć na jego estetykę i żywotność. Zawsze warto sprawdzić zalecenia producenta dotyczące dopuszczalnych rozstawów podpór dla danej grubości płyty.

Kluczowym czynnikiem decydującym o wyborze grubości jest także odległość między profilami konstrukcyjnymi. Im większy rozstaw podpór, tym grubszy i sztywniejszy poliwęglan powinien zostać wybrany, aby uniknąć ugięć i deformacji. Projektanci często opierają się na lokalnych przepisach budowlanych, które określają dopuszczalne obciążenia od wiatru i śniegu, a także na własnych, sprawdzonych schematach montażowych. Nie lekceważmy tej wiedzy – lepiej zainwestować w nieco grubszą płytę, niż później martwić się o stabilność konstrukcji.

Cena, jak już wspomniano, idzie w parze z grubością. Poliwęglan 10 mm komorowy może kosztować około 60-80 zł za m², podczas gdy płyta o grubości 16 mm to już wydatek rzędu 90-120 zł za m². Różnica ta, choć wydaje się niewielka na początku, przy większych powierzchniach zadaszenia może znacząco wpłynąć na całkowity koszt inwestycji. Warto więc dokładnie skalkulować, jakie parametry są dla nas absolutnie kluczowe, a gdzie możemy pozwolić sobie na pewien kompromis.

Struktura poliwęglanu komorowego na zadaszenie tarasu

Poliwęglan komorowy to nie tylko jedna, jednolita płyta. Jego struktura może przyjmować różne formy, które wpływają na jego właściwości. Najczęściej spotykamy konstrukcje dwu- lub trzykomorowe, ale w ofercie dostępne są także płyty z większą liczbą kanalików. Im więcej komór, tym lepsze właściwości izolacyjne i większa wytrzymałość na obciążenia mechaniczne, ale jednocześnie wyższa cena i mniejsza przepuszczalność światła. To trochę jak z budowaniem domku – im więcej ścianek działowych, tym cieplej, ale też ciemniej w środku.

Popularność zdobywają również płyty o specjalnie profilowanych komorach, np. w kształcie litery „X”. Takie rozwiązanie zwiększa sztywność płyty i jej nośność, co pozwala na stosowanie cieńszych płyt przy zachowaniu bardzo dobrych parametrów wytrzymałościowych. Jest to szczególnie korzystne, gdy zależy nam na lekkości konstrukcji lub gdy konstrukcja wspierająca ma rzadziej rozmieszczone punkty podparcia. Producent często podaje dane dotyczące nośności dla konkretnej struktury, co ułatwia dopasowanie do projektu obciążeniowego.

Ważnym aspektem struktury jest także orientacja komór w stosunku do kierunku montażu. W przypadku zadaszeń, komory powinny być ułożone pionowo, aby zapewnić swobodny odpływ skroplonej pary wodnej. Zapewnia to prawidłową cyrkulację powietrza i zapobiega gromadzeniu się wilgoci wewnątrz płyty, co mogłoby prowadzić do rozwoju pleśni i glonów, a w konsekwencji do degradacji materiału. Zawsze zwracajmy uwagę na oznaczenia producenta w tym zakresie.

Rodzaj struktury wpływa także na estetykę. Niektóre struktury, szczególnie te z większą liczbą cienkich komór, mogą dawać ciekawy efekt wizualny, rozpraszając światło w nietypowy sposób. To może być atutem dla osób poszukujących oryginalnych rozwiązań aranżacyjnych. Wybór konkretnej struktury powinien być zatem przemyślany i dopasowany nie tylko do wymagań technicznych, ale również do wizualnych oczekiwań co do finalnego wyglądu zadaszenia.

Kolor poliwęglanu a zadaszenie tarasu

Kolor poliwęglanu to nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim funkcjonalności. Bezbarwny poliwęglan przepuszcza najwięcej światła, zbliżając się do parametrów szkła, co jest pożądane, jeśli chcemy cieszyć się jasnym tarasem przez cały dzień. Daje on najmniej zacienienia, co może być zaletą w pochmurne dni, ale latem może oznaczać większe nagrzewanie się przestrzeni pod zadaszeniem, jeśli nie zastosujemy dodatkowych rozwiązań.

Polikarbonat dymiony lub brązowy to świetny wybór dla osób, które pragną ograniczyć intensywność słońca i stworzyć bardziej przytulną atmosferę na tarasie. Takie kolory skutecznie redukują ilość przenikającego światła, zapewniając przyjemny cień i chroniąc przed oślepianiem. Dodatkowo, często filtrują one szkodliwe promieniowanie UV, co jest korzystne dla naszej skóry i mebli ogrodowych, zapobiegając ich blaknięciu. To jak dobrze dobrany filtr przeciwsłoneczny, tylko że dla naszego tarasu.

Poliwęglan mleczny, zwany także opal, to kolejny popularny wybór. Przepuszcza światło, ale je rozprasza, tworząc efekt miękkiego, równomiernego oświetlenia. Jest to idealne rozwiązanie, jeśli chcemy uniknąć ostrych cieni i oślepiającego blasku słońca. Mleczny kolor często kojarzy się z elegancją i subtelnością, a dodatkowo może oferować lepszą ochronę przed przegrzewaniem się w słoneczne dni w porównaniu do poliwęglanu bezbarwnego.

Wybór koloru powinien być również dopasowany do kolorystyki elewacji budynku i ogólnego stylu architektonicznego. Jasne kolory mogą rozjaśnić przestrzeń, podczas gdy ciemniejsze dodadzą jej charakteru i głębi. Warto również zwrócić uwagę na możliwość występowania powłok antyrefleksyjnych lub specjalnych powłok kontrolujących przepływ ciepła, które mogą być dostępne w różnych wariantach kolorystycznych, jeszcze bardziej poszerzając możliwości dopasowania.

Współczynnik izolacyjności poliwęglanu na taras

Współczynnik izolacyjności cieplnej, często oznaczany jako U, to kluczowy parametr, który informuje nas o tym, jak dobrze dany materiał izoluje od ciepła. Im niższy współczynnik U, tym lepszą izolacyjność zapewnia materiał. W przypadku poliwęglanu, wartość ta jest ściśle powiązana z jego grubością i strukturą komorową. Poliwęglan komorowy o grubości 10 mm może mieć współczynnik U w okolicach 2.5 W/(m²K), podczas gdy grubsze płyty, np. 16 mm, mogą osiągnąć wartość nawet poniżej 1.5 W/(m²K).

Dla porównania, jednoszybowa szyba okienna ma współczynnik U około 5.7 W/(m²K). Oznacza to, że nawet standardowy poliwęglan komorowy zapewnia znacznie lepszą izolacyjność cieplną niż tradycyjne przeszklenia. To właśnie ta właściwość sprawia, że zadaszenie z poliwęglanu komorowego może znacząco podnieść komfort użytkowania tarasu przez cały rok, przekształcając go w przestrzeń komfortową nawet w chłodniejsze dni. To jak zrobienie sobie miłego, przytulnego „kokonu” na zewnątrz.

W kontekście wyboru poliwęglanu na zadaszenie tarasu, warto szukać płyt o najniższym możliwym współczynniku U, który jednocześnie mieści się w założonym budżecie. W przypadku poliwęglanu litego, współczynnik U jest zazwyczaj wyższy niż dla porównywalnej grubości poliwęglanu komorowego, co czyni go mniej atrakcyjnym wyborem dla osób priorytetyzujących izolacyjność. Różnica może być na tyle znacząca, że warto się nad nią pochylić.

Warto pamiętać, że podawane wartości współczynnika U są często wartościami laboratoryjnymi i rzeczywista izolacyjność może być nieco niższa z powodu mostków termicznych powstających na styku płyty z konstrukcją. Dlatego prawidłowy montaż, z odpowiednimi uszczelnieniami i dystansami, odgrywa ogromną rolę w osiągnięciu optymalnych rezultatów termoizolacyjnych. To trochę jak z dobrze zawiązanym szalikiem – szczegóły mają znaczenie.

Współczynnik przenikania światła poliwęglanu na taras

Współczynnik przenikania światła, oznaczany jako LT (Light Transmission), określa, jaka część padającego światła przechodzi przez materiał. Jest to parametr niezwykle istotny, ponieważ decyduje o tym, jak jasne będzie Twoje zadaszenie. Poliwęglan bezbarwny, niezależnie od tego, czy jest komorowy, czy lity, zazwyczaj charakteryzuje się bardzo wysokim współczynnikiem LT, często przekraczającym 80%. Oznacza to, że niemal całe naturalne światło dociera do Twojego tarasu.

Jednakże, jak już wspomnieliśmy, kolor ma tu kluczowe znaczenie. Poliwęglan opalizujący lub dymiony będzie miał znacznie niższy współczynnik przenikania światła. Na przykład, poliwęglan dymiony może przepuszczać około 50-60% światła, podczas gdy mleczny może oscylować w granicach 40-50%. To świadomy wybór, który pozwala na stworzenie bardziej kameralnej atmosfery i ochronę przed oślepiającym blaskiem słońca. Wyobraź sobie, że Twoje zadaszenie to taki elegancki parasol przeciwsłoneczny, ale na stałe.

Wybierając poliwęglan, warto zwrócić uwagę na specyfikację producenta dotyczącą współczynnika LT dla danego koloru i struktury. Różnice między poszczególnymi produktami mogą być znaczące, a podjęcie świadomej decyzji pozwoli uniknąć rozczarowania po montażu. Jeśli zależy Ci na maksymalnej jasności, postaw na bezbarwny wariant. Jeśli jednak preferujesz subtelniejsze rozproszenie światła, warto rozważyć kolorowe płyty.

Warto również pamiętać, że wraz z upływem czasu i ekspozycją na promieniowanie UV, niektóre rodzaje poliwęglanu mogą nieznacznie zmieniać swoją barwę lub stopień przepuszczalności światła. Dlatego tak ważne jest wybieranie materiałów renomowanych producentów, którzy stosują wysokiej jakości stabilizatory UV i powłoki ochronne, zapewniające długotrwałe zachowanie pierwotnych parametrów optycznych. To inwestycja, która zaprocentuje przez lata.

Odporność poliwęglanu na UV na zadaszenie tarasu

Promieniowanie ultrafioletowe (UV) jest jednym z największych wrogów tworzyw sztucznych. Długotrwała ekspozycja na słońce bez odpowiedniej ochrony może prowadzić do degradacji materiału, która objawia się żółknięciem, kruchością i utratą wytrzymałości mechanicznej. Twój wymarzony taras nie powinien więc wyglądać jak wyblakłe ubranie po kilku sezonach, prawda? Dlatego kluczowe jest zwrócenie uwagi na obecność powłoki ochronnej UV na poliwęglanie.

Większość wysokiej jakości płyt poliwęglanowych dostępnych na rynku posiada specjalną powłokę anty-UV, naniesioną zazwyczaj na jedną stronę płyty, która chroni materiał przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. Zazwyczaj jest to strona zewnętrzna, zwracająca się ku słońcu. Ważne, aby przy montażu zwrócić uwagę na prawidłowe ułożenie płyty, zgodnie ze wskazaniami producenta, aby zapewnić maksymalną ochronę.

Jak rozpoznać, która strona jest chroniona przed UV? Producenci zazwyczaj oznaczają ją folią ochronną z informacją, którą stroną powinna być skierowana do góry. Brak takiej informacji lub oznaczeń może sugerować, że płyta nie posiada odpowiedniej ochrony UV. W takim przypadku, jej żywotność i wygląd mogą być znacznie krótsze, a inwestycja szybko okaże się nietrafiona. To trochę jak kupowanie drogiego zegarka bez szkła – niewiele to daje.

Przy wyborze poliwęglanu na zadaszenie tarasu, zawsze warto dopytać sprzedawcę o szczegółowe informacje dotyczące ochrony UV i gwarancji producenta. Dobrej jakości poliwęglan z powłoką anty-UV powinien zachować swoje właściwości przez wiele lat, nawet przy intensywnej ekspozycji na słońce. Szukaj certyfikatów lub deklaracji zgodności, które potwierdzają obecność i skuteczność tej ochrony. To inwestycja w trwałość i piękno Twojego tarasu na długie lata.

Odporność poliwęglanu na warunki atmosferyczne

Poliwęglan to materiał niezwykle odporny na zmienne i często kapryśne warunki atmosferyczne, z którymi spotykamy się na co dzień. Deszcz, silny wiatr, a nawet grad – nic nie jest w stanie mu zaszkodzić w takim stopniu, jak mogłoby się wydawać. Jego wysoka udarność sprawia, że nie pęka przy uderzeniach, co odróżnia go od tradycyjnych materiałów szklanych, które mogłyby stworzyć niebezpieczne odłamki. To tak, jakby mieć nietłukące się okna, które doskonale komponują się z naturą.

Zakres temperatur, w których poliwęglan zachowuje swoje właściwości, jest imponujący. Można go stosować w temperaturach od -40°C do nawet +120°C. Oznacza to, że zima mu nie groźna, podobnie jak letnie upały. Ta wszechstronność pozwala na bezproblemowe użytkowanie zadaszenia przez cały rok, bez obawy o jego deformację czy utratę przejrzystości. To naprawdę materiał na każdą pogodę, bez zbędnych komplikacji.

Należy jednak pamiętać, że tak jak każdy materiał, poliwęglan posiada pewne ograniczenia. Chociaż jest odporny na grad, bardzo duże, ciężkie gradziny mogą pozostawić na jego powierzchni ślady w postaci wgnieceń lub zarysowań. Podobnie, ekstremalnie silny wiatr może powodować wibracje, które przy niewłaściwie wykonanym montażu lub zbyt dużych rozstawach wsporników, mogą prowadzić do naprężeń w materiale. Dlatego tak ważne jest dopasowanie grubości poliwęglanu i konstrukcji do lokalnych warunków klimatycznych.

Odporność na warunki atmosferyczne wiąże się również z odpornością na wilgoć i promieniowanie UV. Dobrej jakości poliwęglan nie wchłania wody, nie gnije ani nie rdzewieje. Jego kolory pozostają wyraziste przez długi czas, a powłoka anty-UV chroni przed blaknięciem i starzeniem. To sprawia, że inwestycja w zadaszenie z poliwęglanu jest inwestycją w trwałość i estetykę, która będzie cieszyć oczy przez wiele lat, niezależnie od kaprysów pogody.

Wytrzymałość poliwęglanu na obciążenia śniegiem

Kwestia obciążenia śniegiem jest niezwykle istotna, zwłaszcza w regionach, gdzie zimy potrafią być obfite w opady. Poliwęglan komorowy, zwłaszcza ten o większej grubości i odpowiedniej strukturze wielokomorowej, wykazuje bardzo dobrą wytrzymałość na nacisk. Im więcej komór i im grubsza płyta, tym większa jej nośność. Producenci podają dokładne dane dotyczące maksymalnego dopuszczalnego obciążenia dla swoich produktów, co powinno być podstawą do wyboru.

Na przykład, poliwęglan komorowy o grubości 16 mm, zazwyczaj z 3 lub 4 ściankami działowymi, może wytrzymać obciążenie śniegiem rzędu kilkuset kilogramów na metr kwadratowy. To znacząca wartość, która gwarantuje bezpieczeństwo i stabilność zadaszenia nawet przy obfitych opadach. Pamiętajmy, że mokry i topniejący śnieg jest znacznie cięższy od świeżego puchu, dlatego warto brać pod uwagę te czynniki przy projektowaniu.

Ważnym elementem wpływającym na wytrzymałość na obciążenie śniegiem jest również sposób montażu i rozstaw podpór. Im większe odległości między elementami konstrukcyjnymi, tym większe naprężenia działają na płytę poliwęglanową. Dlatego obliczenia konstrukcyjne powinny uwzględniać zarówno grubość i typ poliwęglanu, jak i konstrukcję nośną. Warto skonsultować się z fachowcem, aby upewnić się, że zadaszenie będzie w pełni bezpieczne.

Styl montażu płyt ma również znaczenie. Zazwyczaj płyty poliwęglanowe są mocowane do konstrukcji za pomocą specjalnych profili aluminiowych z uszczelkami. Kluczowe jest, aby profil zakrywał całą szerokość płyty komorowej, blokując dostęp wilgoci do kanałów wewnętrznych. W ten sposób komory pozostają suche, a materiał zachowuje swoje pierwotne właściwości mechaniczne i termoizolacyjne, nawet pod naciskiem warstwy śniegu.

Montaż poliwęglanu na zadaszeniu tarasu

Montaż poliwęglanu na zadaszeniu tarasu, choć wydaje się prosty, wymaga precyzji i znajomości specyfiki materiału. Kluczowe jest odpowiednie przygotowanie konstrukcji wspierającej, która powinna być solidna i stabilna, dostosowana do ciężaru wybranego poliwęglanu oraz przewidywanych obciążeń. Niezależnie od tego, czy jest to konstrukcja aluminiowa, stalowa czy drewniana, musi być ona wykonana z odpowiednią dokładnością, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość całego zadaszenia.

Płyty poliwęglanowe zazwyczaj montuje się do konstrukcji za pomocą specjalnych systemów mocowania, które składają się z profili aluminiowych, uszczelek i śrub. Ważne jest, aby profile były dopasowane do grubości płyty i aby stosować odpowiednie uszczelki, które zapewnią szczelność połączenia i zapobiegną przedostawaniu się wilgoci do wnętrza komór poliwęglanu. Prawidłowo wykonane uszczelnienie jest jak dobra membrana – chroni przed niechcianymi gośćmi.

Przy cięciu poliwęglanu należy używać pił z drobnym zębem, aby uniknąć rozwarstwienia i uszkodzenia krawędzi. Zaleca się również pozostawienie niewielkiego luzu dylatacyjnego między płytami a konstrukcją, ponieważ poliwęglan nieznacznie rozszerza się i kurczy pod wpływem zmian temperatury. Te drobne szczegóły mają kluczowe znaczenie dla długoterminowej trwałości i estetyki zadaszenia.

Jeśli nie czujesz się pewnie podczas samodzielnego montażu, zwłaszcza jeśli chodzi o prace na wysokości lub skomplikowane konstrukcje, warto rozważyć zatrudnienie profesjonalnej ekipy montażowej. Doświadczeni fachowcy posiadają odpowiednią wiedzę i narzędzia, aby wykonać pracę szybko, sprawnie i bezpiecznie, gwarantując tym samym prawidłowe i długoterminowe funkcjonowanie zadaszenia. W końcu, lepiej zlecić prace komuś, kto wie, jak „ugryźć” temat od podszewki.

Jaki poliwęglan wybrać na zadaszenie tarasu – Pytania i odpowiedzi

• Jakie są kluczowe zalety poliwęglanu komorowego przy wyborze zadaszenia tarasu?

  Poliwęglan komorowy jest doskonałym materiałem do zadaszeń tarasów ze względu na swoją wysoką odporność na uderzenia, ekstremalne warunki atmosferyczne (wiatr, śnieg, grad), a także uszkodzenia mechaniczne. Nie tłucze się, nie kruszy ani nie odpryskuje. Dodatkowo, cechuje się wysoką przepuszczalnością światła, dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi i akustycznymi, odpornością na promieniowanie UV oraz szerokim zakresem temperatur pracy. Jest również dwukrotnie lżejszy od szkła, co ułatwia montaż.

• Jaką grubość poliwęglanu komorowego należy wybrać na zadaszenie tarasu?

  Grubość płyt z poliwęglanu komorowego waha się zazwyczaj od 4 mm do 25 mm. Do zadaszeń tarasów i balkonów najczęściej stosuje się poliwęglan o grubości od 10 mm do 16 mm, ponieważ zapewnia to odpowiednią wytrzymałość na obciążenia, takie jak śnieg.

• Czy zabarwienie poliwęglanu komorowego ma znaczenie przy wyborze zadaszenia tarasu?

  Tak, zabarwienie ma znaczenie. Poliwęglan dostępny jest w wariantach bezbarwnych, dymionych i mlecznych. Jeśli zadaszenie ma skutecznie chronić przed nadmiernym nasłonecznieniem i promieniowaniem słonecznym, warto zastosować poliwęglan w kolorze mlecznym lub dymionym.

• Jakie dodatkowe parametry płyt poliwęglanowych warto wziąć pod uwagę przy zakupie zadaszenia tarasu?

  Oprócz grubości i zabarwienia, przy zakupie warto zwrócić uwagę na współczynnik izolacyjności cieplnej oraz współczynnik przenikania światła. Te parametry wpływają na komfort użytkowania tarasu oraz jego właściwości termoizolacyjne.